Op de olifantenjacht in Oeganda

lgende terreinverheffing, en op ieder der hooge punten hadden wij dezelfde hoop, dat misschien de olifanten daar dichtbij ons zouden zijn, achter de volgende hoogte, en iederen keer onderzochten we den grond vóór ons, het minder dichte struikgewas en de vlakte met geel gras. Maar het was altijd te vergeefs en we hervatten den tocht, gedragen door dezelfde gedachte naar den volgenden heuvel.

Er was iets verderop een plas in een diepe kloof. Daar waren de olifanten blijkbaar wezen drinken. De kanten waren platgetrapt onder het gewicht hunner lichamen, en we zagen van dichtbij, dat ze één voor één op den buik moesten zijn voortgeschoven, om de diepte te bereiken. Aan den overkant had zich een reuzentrap gevormd in het zand, die duidelijk de indrukken vertoonde van hun lompe pooten, waarna het spoor weer gewoon rechtuit vervolgde. "De volgende waterplas is heel ver," zei Lado, "het geeft voor vandaag toch niets meer."

Wij hielden een korte rust aan het gele water, en daar de mannen een bijennest hadden ont